تصویرگاه ششصد و هشتاد و دو

جَعد بر ســیمین پیشــانیش، گویی که مگر         لشکرِ زنگ همی غارتِ بغداد کند

وآن سیه زلف بر آن عارض، گویی که همیبه         پَـرِ زاغ کسـی آتـش را باد کند

تصویرگاه ششصد و هشتاد و یک

سیم‌دندانک و بـَس‌دانک و خندانک و شوخ		که جهان آنَک بر ما لبِ او زنــدان کرد
لبِ او بینـی، گویـی که کسـی زیـرِ عقیـق		یا میان دو گُل اندر، شکَری پنهان کرد