توی این بیست و خورده ای سال اخیر هیچوقت پیش نیومده که مثل این روزها سه هفته دنبال زاویه روایت یک داستان دور خودم بچرخم.

برای آدمی ک ساده ترین کار توی نوشتن براش پیدا کردن زاویه روایت داستان بوده این اتفاق در نوع خودش به شدت حیرت انگیز.این اولین باره که از هر زاویه ای وارد میشم تهش به بن بست میرسم.

امروز وقتی وسط هال روی قالی دراز شده بودم و به دنبال این زاویه روایت لعنتی هر لحظه به سمتی می چرخیدم و دور خودم می پیچیدم ناخودآگاه لبخند تلخی روی لبم نقش بست.

به نظرم زاویه روایت داستان های یک نویسنده رابطه مستقیمی با زاویه روایت زندگیش داره...