آه در باغ بی درختی ما
این تبر را به جای گل که نشاند

چه تبر؟ 
اژدهایی از دوزخ
که به هر سو دوید و ریشه دواند

بشنو از من که این سترون شوم
تا ابد بی بهار خواهد ماند

هیچ گل از برش نخواهد رست
هیچ بلبل بر او نخواهد خواند