سلام 
به پوست سبز آب ، به پوست سبزه ي تو 
که زير پوست سفيد روز مي گردد 
به دست تو ، که از ميان آن همه سبزي 
مانند ساقه ي تر در مي ايد 
و ساقه ي گل سرخي در شعر مي گذارد 
بالاي شعر خسته ي من نازنين 
غمگين منشين 
در زير اين کتيبه ي فرسوده 
من خفته ام 
محتاج دست سبز تو 
محتاج سبزه ي روح تو 
بنشين 
دامن کنار دماغم بگستر 
طنين خنده بيفکن در سنگ 
طنين خنده بيفکن در واژه 
بخوان 
بخوان چنان 
کند که خون سبز رقص فواره
از سنگ استخوان 
سلام
به پوست سبزه ي تو 
که زير پوست قهوه اي پاييز 
مانند آب مي وزد 
از هفت بند ني استخوان من 
به هفت حلقه ي گيسوي تو 
سلام