زاده شدن
بر نيزه‌ي تاريک
همچون ميلاد ِ گشاده‌ی زخمي.
 
سِفْر ِ يگانه‌ی فرصت را
 		  
  سراسر
 
در سلسله پيمودن.
 
بر شعله‌ی خويش
 		  
  سوختن
 
تا جرقّه‌ی واپسين،
بر شعله‌ی حُرمتي
 
که در خاک ِ راه‌اش
 		  
  يافته‌اند
 
برده‌گان
 		  
  اين‌چنين.
 
اين‌چنين سُرخ و لوند
 
بر خاربوته‌ی خون
 		  
  شکفتن
 
وين‌چنين گردن‌فراز
 
بر تازيانه‌زار ِ تحقير
 		  
  گذشتن
 
و راه را تا غايت ِ نفرت
 		  
  بريدن. ــ
 

 

آه، از که سخن مي‌گويم؟
ما بي‌چرازنده‌گان‌ايم
آنان به چِرامرگ ِ خود آگاهان‌اند.