من و هزار توهای ذهنم

بدان خاطر که کسی به عشق ما نسوخت،

ما تنهائیم

چرا که هرگز کسی ما را به جانب خود نخواند،

ما خاموش ایم

زیرا که دیگر هیچ گاه به سوی شما باز نخواهیم آمد،

و گردن افراخته

بدان جهت که به هیچ چیز اعتماد نکردیم،بی آنکه بی اعتمادی را

                                                    دوست داشته باشیم.