من و هزار توهای ذهنم

من به تنگ آمده ام از همه چيز !
بگذاريد هواری بزنم :

ای . . . !

با شما هستم !
اين درها را باز کنيد . . . !
من به دنبال فضائی می گردم ،
لب بامی ،
سر کوهی ،
دل صحرايی . . .
که در آنجا نفسی تازه کنم .
آه . . . !!!
می خواهم فرياد بلندی بکشم ،
که صدايم به شما هم برسد !

«« من به فرياد ،
ـــ همانند کسی
. که نيازی به تنفس دارد ،
. مشت می کوبد بر در ،
. پنجه می سايد بر پنجره ها ، ـــ
محتاجم ! »» 

من هوارم را سر خواهم داد !
چاره ي درد مرا بايد اين داد کند !

از شما 
« خفته ي چند‌ » ،
چه کسی می آيد با من فریاد کند؟