به هر کسی که سه روز و سه شب کابوس وار در زندگی تجربه کرده

و در انتها دل به سپیدی ماه خوش کرده


هی ماه...

ای قرتی ترین عروس آسمان ها

تو که میان افق بی انتهای تاریک دریاها

عمیق ترین خط عمود روشن جهان را

انداخته ای.

چه می شود؟

اگر ,

با آن نقش و نگار شیر برنجی ی لوس و ننر

اما مهربان ات

با من نیز همانند دریاها

مهربان شوی

و روزنه ای شفاف و سپید

میان تاریکی های جهانم بیندازی ؟