من و هزار توهای ذهنم

سرود بی اعتقاد سربازان تو بود

که از فتح قلعه روسپیان

باز می آمدند.

باش تا نفرین دوزخ از تو چه سازد,

که مادران سیاه پوش

_ داغ داران زیباترین فرزندان آفتاب و باد _

هنوز از سجاده ها

سر بر نگرفته اند!