من و هزار توهای ذهنم

ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺮﻑ ﺑﻮﺩ
ﺗﻨﺶ، ﺑﺮﻓﯽ 
ﻗﻠﺒﺶ ﺍﺯ ﺑﺮﻑ
ﻭ ﺗﭙﺸﺶ
ﺻﺪﺍﯼ ﭼﮑﯿﺪﻥ ﺑﺮﻑ
ﺑﺮ ﺑﺎﻡﻫﺎﯼ ﮐﺎﻫﮕﻠﯽ
ﻭ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﭼﻮﻥ ﺷﺎﺧﻪﯾﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺑﻬﻤﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽﺩﺍﺷﺘﻢ...