با پلک‌های بسته

ما بر این عشق دوگانه

چنان شکیباییم

که درخت‌ها

آسمان‌ها

فصل‌ها و شب‌بوها

و حوض‌های پر از ماهیِ این دو عشق

یکدیگر را از چشم‌ها بپوشانند

که ما دیگر به هم سلام نگوییم

خود سلام شویم