من و هزار توهای ذهنم

گیرم برون از من

تاک شب از انگور صدها کهکشان پربار

گیرم خم مهتاب هم سر شار ....

من با که نوشم درد شادی یا غم خود را

وقتی که مستی چون تو

هم پیمانه ی من نیست ؟