پاییز است....
در نجوای ابر و کوه،
دلتنگی ام در غروب لانه کرده بود
چون همیشگی بودن،
می دانستم،
می دانم همیشه در ذهن شلوغ منی!

اینجا،
خلوت تر از همیشه ی آسمان
میان تکه به تکه ابرها
هستی ای همیشه پاییز من؟

تو نیز چون پاییز
عاشقانه، 
چه آرام آرام جانم را می گیری...