تصویر گاه هشتصد و هفتاد و سه
او که بی دلیل
مرا به درآوردن آفتاب امید می دهد،
ابله دلسوز ساده ایست
که نمی‌داند
نومیدی سرآغاز دانایی آدمیست
+ نوشته شده در سه شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۹ ساعت 2:39 توسط میم.ر
|
من و هزار توهای ذهنم
دیروز میشوم اگر بیایی!
عاشق که می شویلالایی خواندن هم یاد بگیر
شب های باقیمانده ی
عمرت
به این سادگی ها
صبح نخواهد شد
پیوندهای روزانه
نوشته‌های پیشین
- شهریور ۱۴۰۴
- مرداد ۱۴۰۴
- تیر ۱۴۰۴
- خرداد ۱۴۰۴
- اردیبهشت ۱۴۰۴
- فروردین ۱۴۰۴
- اسفند ۱۴۰۳
- بهمن ۱۴۰۳
- دی ۱۴۰۳
- آذر ۱۴۰۳
- آبان ۱۴۰۳
- شهریور ۱۴۰۳
- مرداد ۱۴۰۳
- تیر ۱۴۰۳
- خرداد ۱۴۰۳
- اسفند ۱۴۰۲
- بهمن ۱۴۰۲
- دی ۱۴۰۲
- آذر ۱۴۰۲
- آبان ۱۴۰۲
- مهر ۱۴۰۲
- شهریور ۱۴۰۲
- مرداد ۱۴۰۲
- تیر ۱۴۰۲
- خرداد ۱۴۰۲
- اردیبهشت ۱۴۰۲
- فروردین ۱۴۰۲
- اسفند ۱۴۰۱
- دی ۱۴۰۱
- آذر ۱۴۰۱
- آبان ۱۴۰۱
- مهر ۱۴۰۱
- شهریور ۱۴۰۱
- مرداد ۱۴۰۱
- تیر ۱۴۰۱
- خرداد ۱۴۰۱
- آرشيو